Gedichtendag 2020

Tja, het lijkt alsof ik me er vlug vanaf wou maken, maar dat is het toch niet.  Ik kon geen betere of andere manier vinden om te uit te drukken wat ik wou zeggen, wat leeft in mij op dit ogenblik.

Retorische en andere vragen

Bij het onderdeeltje over niet-criminiele psychopatie in de reeks Misdaaddokters (dik halfweg in aflevering 5 - nu nog te bekijken op VRT NU), verklaarde forensisch psychiater Rudy Verelst: “Er is een zekere niet-empathie nodig om vooruit te geraken.” Dit wierp bij mij onmiddellijk een hoop vragen op: Vooruit geraken waar? In de maatschappij zoals die nu is? Hoever vooruit? Vooruit geraken in of met een bedrijf ten kosten van werknemers? Financieel? Waarom zou men mét meer empathie niet ook vooruit kunnen geraken? Kan je het benoemen als ‘vooruit geraken’ wanneer men daarvoor bij wijze van spreken over lijken gaat? Hoe hoog is het psychopatiegehalte bij (sommige) psychiaters? Dat mensen die het tot grote rijkdom of hoog in de financiële of maatschappelijke hiërarchie hebben geschopt, (meestal) niet de meest empathische mensen zullen zijn, daarmee ga ik akkoord. Zulke maatschappelijke posities benoemen als ‘vooruit geraken’ zegt veel over de normen en waarden van de betreffende persoon.  Is een leven niet (veel) meer dan hoe groot de som is die op je bankrekeningen staat?