Gekwetst of beledigd

Mensen zijn zo vlug op hun spreekwoordelijke pik getrapt, of hebben lange tenen. Door de sociale media die alom tegenwoordig zijn, is dit nog verergerd. Mensen zeggen vaak dat ze beledigd werden maar eigenlijk ‘voelen’ ze zich beledigd. Het feit dat men dat ‘voelt’ zegt waar het echt om gaat, namelijk om onszelf. Het gaat niet over het feit dat een ander bepaalde uitspraken doet, maar over het feit dat wij ons daardoor gekwetst of beledigd ‘voelen’. We staan onszelf toe om woorden (of handelingen) een effect te laten hebben op ons. Als we de woorden (of daden) van anderen bij hen zouden (kunnen) laten, zou veel minder gekwetstheid of belediging ons deel zijn. Het feit dat we die woorden (of daden) niet bij de ander kunnen laten, wijst op een gevoelige plek bij onszelf, iets waar we zelf mee aan de slag zouden moeten maar dit helaas niet doen, en dat heeft niets te maken met wat de ander zegt (of doet). Wanneer we ons gekwetst of beledigd voelen is dit een vingerwijzing naar onverwerkte kwesties. We zouden ook een andere houding kunnen aannemen en dankbaar kunnen zijn dat we hier attent op gemaakt worden. Maar neen, wij wijzen zelf met de vinger naar de ander in de plaats van ons af te vragen wat dat gekwetst gevoel ons leert. Uiteraard zouden we best met empathie en mededogen kijken naar mensen die zich gekwetst of beledigd voelen, ieder mens heeft zijn strijd - hoewel ik dat woord niet graag gebruik. Dan is er ook nog de andere kant, de kant van de ander. We zouden ons kunnen afvragen hoe het komt dat gesproken of gehandeld wordt op een manier die ons zo gekwetst of beledigd doet voelen. Het kan helpen om ook hier met mededogen en empathie naar die ander te kijken en ons af te vragen waar die mee worstelt. Daarom hoeven we nog geen vrienden te worden; het kan wel helpen ons gekwetst of beledigd gevoel minder erg te maken.

 

Geen verwachting

Om positief in het leven te staan is het o.a. goed om geen verwachtingen te koesteren, of in ieder geval weinig, ook geen negatieve. En dat probeer ik ook.  Vandaag stond ik plots oog in oog met iemand tegenover wie ik geen enkele verwachting koester en ik zei vriendelijk een goeiedag. Er kwam niets terug, zelfs geen blik want die richtte zich naar iets achter me. Toen ik voorbij was hoorde ik dat er iets gebromd werd, boos, geërgerd, maar ik verstond het niet, het gebeurde te stil en achter mijn rug.  Het pakte me. Ik had met die persoon nooit een probleem, of woorden. Het pakte me zodanig dat het als een blok op mijn borst voelde, zoals ik me voorstel dat het voelt als je hart het niet meer zo goed doet.  Ik wandelde verder en stapte binnen bij de bakker, waar men mij heel vriendelijk te woord stond en zelfs nog even tijd nam voor een praatje over het weer.  Ik kwam weer buiten en het blok op mijn borst was verdewenen.

 

De troostzoekers

Een heel mooi gedicht uit de bundel 'Komijnsplitsers' van Marieke Lucas Rijneveld. Ik kende de tekst al doordat Wende het als lied bracht, maar werd er vandaag weer op gewezen.

 

Intuïtie

Op de een of andere manier maak ik (intuïtief ?) bepaalde keuzes die meestal (min of meer) goed uitvallen. Dat kan zijn voor een reisweg, een afspraak, een aankoop, of eender wat. Het kan ook gaan over de keuze van boeken. Enkele maanden geleden kocht ik een boek, gewoon op basis van de titel. Dat boek viel ontzettend mee, zozeer zelfs dat ik van de schrijver ondertussen al menig ander boek las. Tijdens mijn laatste (zesweekse) vakantie las ik het grootste deel van ‘Intimiteit’, een boek van Paul Verhaeghe. Ik ben geneigd te zeggen: een dikke pil, niet zozeer om het aantal bladzijden (256), wel om de hoeveelheid inhoud. Een heel interessante inhoud. Kort door de bocht zou ik zeggen dat het gaat over een (goede) relatie met onszelf, met ons lichaam en dat deze verhouding invloed heeft op onze relatie met de ander(en). Ook de achterhaalde visie van de mens als dualiteit, de splitsing lichaam-geest komt uitgebreid aan bod. De eerste week terug thuis beëindigde ik het boek. Ik heb  wel besloten om het binnenkort nog eens opnieuw te lezen. In diezelfde week schafte ik mij het nieuwe boek van Edel Maex aan. Wat bleek? De eerste bladzijden die ik las kwamen deels overeen met het boek van Verhaeghe en deels met gebeurtenissen en ervaringen uit mijn eigen leven. Het gevoel dat nu overweegt is dat het zo moest zijn, dat ik weer totaal intuïtief een boek koos dat aansloot bij het vorige en bij wat ik nu nodig heb. Zie ook "Ik ben een heks."

 

Tom Hanks - Een stel verhalen

Het is altijd fijn om een nieuwe schrijver te ontdekken.   Waarom ik juist dit boek kocht, weet ik niet. Wel weet ik dat ik voor onze voorjaarsreis op zoek was naar boeken met kortverhalen. Bij zo’n boek hoef je, nadat je het opzij legde, je hersenen niet te pijnigen om je te herinneren hoe het verhaal ook alweer ging. Ik kocht een boek van Bart Chabot - Schiphol Blues - maar voor we weg waren had ik het boek al uitgelezen. Het boek van Tom Hanks kon ik wel meenemen.   Wanneer je een voorbeeld wil van waarom je mensen niet in één hokje kan stoppen – hokjes denken is sowieso niet preferabel - dan is dit boek er een. Ook ik maakte de fout om Tom Hanks enkel als (fantastische) acteur te zien. Er blijkt echter ook een echte schrijver in hem te zitten. Zijn verhalen lezen vlot en zijn origineel, verrassend, grappig… Ik heb alleen spijt dat ik niet naar de Engelstalige versie van zijn boek gezocht heb. Ik hoop dat hij nog meer schrijft zodat ik nog meer werk van hem zal kunnen lezen.

 

Soms

 

Woorden