Hier en nu, bij de stiltewandeling.

Met de muziek van Johann Strauss jr. ‘Geschichten aus dem Wiener Wald’, op Klara, beëindig ik de stiltewandeling. De muziek tovert mij beelden van Weense wouden, gehuld in een prachtig kleurenpalet. Het is niet moeilijk dat beeld op te roepen, na een mooie stiltewandeling in ’t Goorke en langs het met bomen omzoomde kanaal in Arendonk.
Ik begon aan de wandeling met een hoofd vol onnodige gedachten.
Het geploeter door het slijk, het opletten waar ik mijn voeten neerzette, het zoeken naar evenwicht, dit alles bracht me waar ik moest zijn: hier en nu.
Waar ik bij aanvang geen zin had om van de omgeving te genieten en onwillig mezelf dwong om rond te kijken, begon de oktoberpracht stilaan tot me door te dringen en de mooie beelden namen de plaats in van zwarte gedachten.  Mijn hart werd verwarmd door de schilderachtige herfstkleuren die eind oktober op zijn mooist zijn. De stilte schonk me vogelgefluit, paardengeblaas, het plofplonsen van in het water vallende eikels, en nog veel meer. Het contrast, van basgedreun in een stilstaande auto die ons liet oversteken, met onze knisperende voetstappen, wekte een (glim)lach op de lippen. Waterdruppels, die als diamantjes op de valse acacias en op het klaverveld schitterden, gaven me een rijk gevoel en het water verdubbelde het genot van al wat mooi is en de moeite waard om mee te nemen. Zoals de lach op het gezicht van iemand die verwonderd inziet dat hij net de dubbele schoonheid, innerlijk en uiterlijk, van een ander iemand heeft ontdekt. Wat een mooi geschenk is dat.