Taalverharding

“De taal weerspiegelt de ziel” ~ Seneca “Let op het taalgebruik. Want de taal is de voorloper van het handelen.” ~ Angela Merkel Een tijdje geleden vroeg iemand of ik ook zag of de wereld zoveel harder geworden is. Er is inderdaad een verharding te merken. Kijk maar naar hoe sommige mensen anderen, die niet dezelfde mening delen, in uitlatingen maar ook fysiek bedreigen. Wetenschappers, zorgverleners, brandweermensen, journalisten, buschauffeurs, advocaten, enz... ja en ook politiekers, moeten (politie)bescherming krijgen wegens doodsbedreigingen aan hun adres. Hier in België!! Het blijkt in deze tijden moeilijk overeen te komen om gewoon van mening te verschillen.(agree to disagree). In mijn gewone dagelijkse leven zie ik niet direct een verharding, schijnbaar blijft dat door de tijd zowat hetzelfde. Maar op de sociale media ligt de zaak heel anders. Daar zie ik wel een grote verharding en die verharding lijkt mij exponentieel te evolueren. De bovengenoemde bedreigingen komen meestal ook uit die hoek vermoed ik. Ik vraag me dan wel eens af of er mensen zijn (die ik in persoon ken) die in het gewone leven – oog in oog met anderen – gewone taal gebruiken, maar op de sociale media hun duivel vrijlaten. Ik ben iemand van de fijngevoelige kant. Ik houd o.a. van mooie en respectvolle taal; met zulke taal is het evengoed mogelijk om met anderen van mening te verschillen of desnoods zelfs iemand naar de hel te wensen; hoewel ik dat laatste niet zou doen. Niet alleen i.v.m. taal maar ook om allerlei redenen, gebeurt het wel eens dat ik het ‘verwijt’ (!?) krijg dat ik ‘heiliger wil zijn dan de paus’. Toch is dat zeker niet mijn intentie. Wat ik zou willen is een mooie(re) wereld, daarbij de slogan hanterend: verbeter de wereld, begin bij jezelf, en bij uitbreiding je eigen omgeving. Krachttermen, verwensingen, scheldwoorden, scheldpartijen horen dus niet thuis in mijn omgeving. Men kan mij dan vertellen dat zulke taal in de ‘echte’ wereld wel degelijk schering en inslag is, of dat iedere vogel zingt zoals hij gebekt is. Dat kan best zijn; maar dan keer ik die echte wereld toch de rug toe; dan hoef ik zulke vogels niet in mijn tuin. Ondertussen ben ik oud genoeg om me niet meer te omringen met dingen, waaronder taal, en mensen die niet bij mij horen. Als ik daardoor vrienden (?) verlies… het zij zo…

Ademtekort

“If you don’t get it off your chest, you’ll never be able to breathe.” Zo voel ik het ook tegenwoordig. Adem tekort. Soms toch. Maar wat me van het hart moet (Nederlandse uitdrukking van ‘to get it off your chest’) ligt niet in de privésfeer. Het ligt op politiek vlak. Laat me kort duidelijk stellen hoe ik het zie: ALLE, maar dan ook ALLE politieke partijen hebben boter op het hoofd. Meer dan 15 maanden na de verkiezingen is er nog steeds geen regering. Er worden langs alle kanten politieke spelletjes gespeeld, terwijl politiek iets heel ernstig zou moeten zijn. Wat mij in deze de adem beneemt is dat ik verdorie niet weet wiens bolletje ik bij de volgende verkiezingen – en dat is pas in 2024 – zal kleuren. Voorheen kon ik mezelf nog toestaan te kiezen voor de, in mijn ogen, minst slechte partij, maar nu … Er is geen enkele partij die mij nog kan verleiden om voor haar te stemmen. Geen enkele! Maar wanneer ik blanco zou stemmen, zou ik het gevoel hebben dat ik me zou neerleggen bij de keuze van de meerderheid en dat wil ik - gezien de verharding in de maatschappij - ook niet. Dat is dus wat mij de adem beneemt. De onmacht, als burger, tegenover zoveel arrogantie van mensen – hoofdzakelijk mannen - die machtspelletjes spelen terwijl ze zich zouden moeten bezighouden met het vertegenwoordigen van ons, die hen naar het parlement stuurden en met de grote problemen van deze tijd: - de klimaatcrisis, - de gezondheidscrisis (covid-19) met alles wat daardoor en daaruit naar voren is gekomen (bv hoe we met ouderen omgaan, met het onderwijs, enz.), - de vergrotende armoede, - de verharding en ontmenselijking van de maatschappij, - de steeds groter wordende kloof tussen arm en rijk, tussen hoog opgeleid en vervroegd afgehaakt, - de polarisatie van de maatschappij waar ze zelf zo gretig aan meewerken, - de migratie, - de integratie, -  enzovoort, enzovoort… De bij te sturen mistoestanden zijn talloos. Ondertussen dobbert het Belgische bootje op een vervuilde oceaan met steeds hogere golven (letterlijk en figuurlijk) zonder kapitein. En het ziet er niet naar uit dat - zelfs al komt er een nieuwe regering - er een ervaren, betrouwbare, rechtschapen, integere kapitein aan boord zal komen. Ik hap weer naar adem…