Zuidelijk van Autun, langs de D994, bemerkten we een bord van en even later een wegwijzer
naar “Temple Bouddhist de la Boulaye”. Omdat we tijd genoeg hadden, stopten we om een
kijkje te gaan nemen.
Een smalle asfaltweg leidde naar een parking vanwaar onze blik al onmiddellijk viel op een
mooi beschilderde, oosters uitziende, ingangspoort. Onder het uitnodigende “Bienvenue”
stapten we het domein binnen, waar we direct op een bord konden lezen wat van de bezoekers
verwacht werd: respect voor de monumenten en voor de sfeer van stilte en onthaal,
aangepaste kleding, niet roken, op de kinderen passen en honden aan de leiband.
Om de tempel te bezoeken, waren we spijtig genoeg te vroeg – pas vanaf 14u – maar we
konden vrij rondlopen op het domein.
De tempel ligt bovenop een zachte helling en kijkt uit over de groene omgeving van de
zuidelijke Bourgogne (Soane et Loire). Rondom het plein, dat voor de tempel ligt en waar
middenin een waterpartij/fontein met een dikke Boeddha uitnodigt tot rust, staan, in vele
nissen, kleine Boeddha-beeldjes, allemaal net iets verschillend door de houding van de
handen. De kleurrijke schilderingen op en rond de tempel zijn meesterwerkjes van
oosterse kunst, evenals het fijne handsnijwerk, dat bijna niet opvalt door de vele
kleuren waarmee het bedekt is. 
En hoewel nog gesloten, nodigde de tempel uit tot nader komen. Het gehele domein vroeg
om rust en bezinning.
Nergens echter was er sprake van enige protserigheid dat nogal eens de kop opsteekt in
onze met goud gevulde kerken, waar overigens alles wordt weggestoken achter koude, grijze
muren. Deze kleurige versieringen kwamen eerder over als een eerbetoon aan de natuur en
de wereld waarin wij ons mogen bewegen.Ik bevond mij in een andere wereld - net zoals kerken en kathedralen je soms kunnen katapulteren naar de middeleeuwen. Een sereen gevoel kwam over mij, een ontroering ook. Het is een plaats om eens terug te komen.
Het kwam op onze weg en het was goed.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten