Bowie

Van Bowie ben je geen fan. Hij raakt je en jij raakt aan zijn muziek en/of performance, of dat gebeurt niet. Als het niet gebeurt, is hij gewoon een exentrieke artiest, die volgens sommigen zelfs niet eens goed kon zingen – waarmee ik, voor alle duidelijkheid, niet akkoord ben. Als hij je wel raakt, dan laat hij je nooit meer helemaal los. Bowie raakt iets fundamenteels in je, iets waar niet over gesproken wordt, iets waar niet kan over gesproken worden tenzij op zijn manier, door muziek en liedjesteksten en beelden. Bij het horen van zijn dood, was een kosmisch beeld van een man te midden van lichte en donkere sterren en planeten, het eerste dat bij me binnenkwam.  Een beeld dat mij een overwelmend gevoel van weemoed bracht. ‘We can be heroes, just for one day’ blijft de hele tijd in mijn hoofd hangen.