Kerstavond

Het is kerstavond en we kunnen onder ons twee van een lekker kerstmaaltijdje genieten.  We praten over het voorbije jaar.  Dat was niet niks, zeker niet voor zo’n HS-zieltje als ik. Sinds 19 december herbeleef ik het weer allemaal: de hartstilstand van mijn echtgenoot op de vijfde dag van onze vakantie, het ziekenhuis in Innsbruck, de feestdagen die geen feestdagen waren, de kinderen die overkwamen, de onzekerheid, ook het fantastisch medisch personeel ginder, de hartelijke vrijwilligers, … Maar het is goed om het rustig aan, dag voor dag, weer te laten passeren. Het helpt om het allemaal te verwerken en een plaats te geven. Het was een jaar van ploeteren, van inzichten ook, van vallen en weer opstaan - zoals het leven, maar dan wat geconcentreerder in de tijd. Zonder modder kan de lotusbloem niet groeien, zegt men in het Boeddhisme en het Hindoeïsme. Ik kijk uit naar de nieuwe bloem die straks misschien weer kan openbloeien. Aan het geploeter in die modder te voelen, zou het wel eens een hele mooie kunnen worden.

Het is goed zoals het is

De meditatiestem zegt: “Haal diep adem, hou gedurende een seconde je adem in en adem dan langzaam en diep uit.” Die seconde tussen in- en uitademing wordt er een ‘seconde van vrede’ genoemd. Wel, voor mij werkt het niet. Het is een seconde van spanning. Elke opdracht om op een bepaalde wijze te ademen brengt trouwens een spanning teweeg. De vraag in de mindfulness-meditaties om gewoon je adem te observeren, er bij aanwezig te zijn en er niets aan te veranderen, die vraag, die eigenlijk ook een opdracht is, ligt mij beter. Die opdracht zegt: het is goed zoals het is. Zo ben ik trouwens in de (mindfulness) meditaties gesukkeld. Bij een korte meditatie op een cursus, gaf de begeleidster aan: “het is goed zoals het is”. Ik herinner me nog dat daardoor mijn tranen begonnen te rollen. Aanvaarden helpt loslaten. Zeker wanneer ik het moeilijk heb, is dat zinnetje een opsteker. Het zegt dat het niet erg is hoe ik me voel; of ik me nu overweldigd voel of ontspoord, verdwaald, wanhopig, onzeker, angstig, … Het is (goed) zoals het is. Ik mag het voelen. Het is mededogen voelen voor mezelf. Het is aanvaarden dat is wat is en van daaruit beginnen kijken of ik hier of daar iets kan doen of veranderen zodat mijn gevoelens een positievere richting zouden uitgaan. Meditaties genoeg, dus zoek ik een andere, eentje die de spanning niet vergroot. En het is goed zoals het is.

Wees vriendelijk

Inspirerende citaten - 4

“ … We are as clever with our machines and technologies as we are simple-minded in the management of our emotions. We are, in terms of wisdom, little more advanced than the ancient Sumerians or the Picts. We have the technology of an advanced civilization balancing precariously on an emotional base that has not developed much since we dwelt in caves. We have the appetites and destructive furies of primitive primates who have come into possession of thermonuclear warheads.” - Alain de Botton. Een gegeven waar ik al dikwijls bij stilstond: we werden wel opgevoed om slim te zijn, om met machines en (de allernieuwste) technologie om te gaan, maar in onze opvoeding leerden we niets over emoties, gevoelens, wijsheid, enz. Dat was vroeger zo en dat is nog steeds zo. Mensen mogen nog zo verstandig of intelligent, rijk of machtig zijn, kijk naar hun relaties en je ziet dat ze op dat vlak niet verder staan dan iedere andere doorsnee mens. Qua emoties en driften zijn we quasi niet geëvolueerd en zijn we nog steeds de primaten van tienduizend jaar geleden. Zelf kan ik al ettelijke decennia terugkijken en ik zie nog steeds dezelfde problemen tussen mensen, dezelfde intriges, dezelfde emotionele strijd als vroeger. Hoewel wij toen nog water ophaalden uit een waterput en de enige technologie een mechanische platenspeler, een radio en in iedere kamer één gloeilamp was, terwijl we nu onze huizen met tal van elektronische toestellen van op afstand kunnen bedienen, is er op het vlak van emoties en driften niets veranderd. Mensen willen nog steeds wat anderen hebben. Ze zijn nog steeds afgunstig op het grote(re) huis, de grote(re) auto, de mooie(re) gazon van de buren, op de partner van een vriend(in), op de nieuwe job van een collega, … Voor de machthebbers loont het niet om mensen emotioneel op te voeden. Die mensen zouden evenwichtige en wijzere mensen worden, die ze niet meer zo gemakkelijk naar hun hand zouden kunnen zetten. ‘Verdeel en heers’ lukt veel beter met emotioneel onvolwassen mensen. Neen laat ze maar ploeteren in het moeras van hun emoties en ze zullen als het er op aankomt mooi in het rijtje lopen. In tegenstelling tot op het materiele en technologisch gebied, waarvoor wij hier degelijk onderwijs krijgen, moet elke generatie steeds opnieuw zelf op onderzoek naar oplossingen, naar leerstof voor onze emotionele ongeletterdheid, om te proberen emotioneel wat volwassener te worden. Spijtig genoeg zijn het steeds slechts uitzonderingen die deze inspanning zullen doen. Mensen die opgroeien in een emotioneel sterk gezin, hebben geluk. Zij hebben kunnen leren door te kopiëren. Maar naar mijn aanvoelen zijn dat de witte raven.