Kerstavond

Het is kerstavond en we kunnen onder ons twee van een lekker kerstmaaltijdje genieten.  We praten over het voorbije jaar.  Dat was niet niks, zeker niet voor zo’n HS-zieltje als ik. Sinds 19 december herbeleef ik het weer allemaal: de hartstilstand van mijn echtgenoot op de vijfde dag van onze vakantie, het ziekenhuis in Innsbruck, de feestdagen die geen feestdagen waren, de kinderen die overkwamen, de onzekerheid, ook het fantastisch medisch personeel ginder, de hartelijke vrijwilligers, … Maar het is goed om het rustig aan, dag voor dag, weer te laten passeren. Het helpt om het allemaal te verwerken en een plaats te geven. Het was een jaar van ploeteren, van inzichten ook, van vallen en weer opstaan - zoals het leven, maar dan wat geconcentreerder in de tijd. Zonder modder kan de lotusbloem niet groeien, zegt men in het Boeddhisme en het Hindoeïsme. Ik kijk uit naar de nieuwe bloem die straks misschien weer kan openbloeien. Aan het geploeter in die modder te voelen, zou het wel eens een hele mooie kunnen worden.